در بسیاری از موارد، پیش از انجام جراحی ایمپلنت دندان، بیماران در حین مشاوره با دندانپزشک به این موضوع پی می‌برند که قبل از انجام ایمپلنت باید عمل سینوس لیفت انجام دهند. انجام عمل سینوس لیفت زمانی ضرورت پیدا می‌کند که در فک بالا بافت استخوانی به مقدار کافی وجود نداشته باشد. در این مقاله به بررسی انواع جراحی سینوس لیفت، چگونگی انجام آن و همچنین خطراتی که ممکن است در انجام این فرایند وجود داشته باشد، پرداخته‌ایم، پس با ما همراه شوید تا اطلاعات بیشتری در این زمینه را کسب کنید.
جراحی سینوس لیفت چیست؟
سینوس لیفت یک تکنیک جراحی است که به منظور افزایش بافت استخوانی در فک بالا، به ویژه در دندان‌های خلفی، به کار می‌رود. این روش معمولا در مواقعی انجام می‌شود که بیمار نیاز به کاشت دندان یا ایمپلنت دارد، اما دندان‌های مولر (دندان‌های بزرگ که از چهارمین دندان شروع می‌شوند) در فک موجود نیستند. به عبارت دیگر، بافت استخوانی لازم برای جایگذاری ایمپلنت در این منطقه کافی نیست. در چنین شرایطی، سینوس لیفت به عنوان یک راهکار جراحی موثر به کار می‌رود تا بافت استخوانی را افزایش داده و امکان کاشت ایمپلنت‌ها را فراهم کند.
جراحی سینوس لیفت چگونه انجام می‌شود؟
برای انجام جراحی سینوس لیفت، دو روش اصلی وجود دارد که بسته به میزان و موقعیت آتروفی بافت استخوانی، یکی از آن دو برای بیمار انجام خواهد شد.
- سینوس لیفت باز یا اپن
- سینوس لیفت بسته یا کلوز
در هر دو روش، مواد استخوانی به عنوان پر کننده استخوان، مورد استفاده قرار می‌گیرند تا بافت استخوانی جدید در فک بالا تشکیل شود.
استئوپلاستی (ساخت بافت استخوانی) در این مراحل جراحی بسیار اهمیت دارد. زیرا دندان‌های بزرگ معمولا مستقیما زیر سینوس‌های فک بالا قرار دارند و با از دست رفتن آن‌ها، استخوان به تدریج از بین می‌رود و فضای خالی ایجاد می‌شود که باعث می‌شود ایمپلنت به طور موثر جایگزین نشود.
تفاوت بین سینوس لیفت باز و بسته
سینوس لیفت باز
سینوس لیفت باز یک روش کلاسیک و رایج در جراحی ایمپلنت دندان است که توسط بیشتر دندانپزشکان به کار می‌رود. ابتدا، پس از برش لثه در منطقه جانبی فک بالا، سینوس کنار می‌رود و در نتیجه دسترسی به استخوان فک بالا امکان پذیر می‌شود. سپس دندانپزشک از طریق ورودی ایجاد شده به غشا مخاطی دسترسی پیدا می‌کند که این غشا، سینوس داخلی را پوشانده و به آن غشای اشنایدر نیز گفته می‌شود.
پس از این مرحله، دندانپزشک با استفاده از ابزارهای جراحی مخصوص، مخاط سینوس را با احتیاط بلند می‌کند تا آسیبی به غشای اشنایدر نرسد. در نهایت دندانپزشک، موادی را که باعث ساخته شدن استخوان می‌شوند، در زیر مخاط سینوسی می‌ریزد.
پس از اتمام عمل جراحی سینوس باز، محل برش، بخیه زده می‌شود و بیمار باید 4 تا 6 ماه منتظر بماند تا بافت استخوانی فک بالا به طور کامل ترمیم و آماده نصب ایمپلنت شود. در نهایت نیز پس از گذشت این بازه زمانی، دندانپزشک ایمپلنت را بر روی لثه قرار خواهد داد. عمل جراحی سینوس لیفت باز در اکثر مواقع تنها راه حل افزایش حجم استخوان فک بالا می‌باشد.
معایب
عیب اصلی سینوس لیفت باز، عوارض جانبی زیاد آن است. پس از عمل سینوس لیفت باز، بیمار کبودی و تورم در نواحی زیر چشم، چانه و یا حتی گردن را تجربه خواهد کرد. علاوه بر این، بیمار باید به مدت 4-6 ماه به صورت مکرر آنتی بیوتیک و مسکن مصرف کند که این موضوع می‌تواند تاثیر منفی بر زندگی روزمره او بگذارد.
جراحی سینوس لیفت بسته
جراحی سینوس لیفت بسته، در مقایسه با سینوس لیفت باز روشی کمتر تهاجمی است، زیرا در این روش لثه برش داده نمی‌شود. در این روش، تمامی اقدامات مورد نیاز، از طریق سوراخی که برای نصب ایمپلنت در نظر گرفته شده، انجام می‌شود. دندان پزشک با استفاده از ابزارهای جراحی ویژه، غشای اشنایدر را با دقت بلند می‌کند و یک بالشتک هوا در داخل سوراخ قرار می‌دهد. این بالشتک هوا از پاره شدن غشای اشنایدر جلوگیری می‌کند و همچنین فضای لازم برای ریختن مواد استخوانی در قسمت بالای فک را فراهم می‌کند.
یکی از نکات قابل توجه در جراحی سینوس لیفت بسته این است که اگر حجم اولیه استخوان فک شما حدود 3 تا 4 میلی‌متر باشد، می‌توان جراحی ایمپلنت دندان را بلافاصله پس از عمل سینوس لیفت انجام داد. علاوه بر این، در مقایسه با روش باز، این روش تقریبا هیچ‌گونه عوارض جانبی نظیر کبودی و تورم را ندارد. همچنین روند بهبودی در روش باز نیز بسیار سریع‌تر و آسان‌تر است.
معایب
یکی از معایب اساسی این روش، انتخاب دندانپزشک حرفه‌ای و ماهر است. اهمیت این انتخاب از آنجاست که تکنیک سینوس لیفت بسته توسط همه دندانپزشکان به درستی اجرا نمی‌شود و نیاز به تجربه کافی دارد. بنابراین، یکی از معایب اصلی این روش این است که اگر دندانپزشک شما به اندازه کافی در این کار تجربه نداشته باشد، این عمل جراحی کارآمد و نتیجه‌بخش نخواهد شد.
از آنجا که این روش، تنها با ایجاد یک سوراخ در لثه انجام می‌شود، در نتیجه دید دندانپزشک در زمان انجام جراحی محدود است. بنابراین در این روش احتمال پاره شدن غشای اشنایدر بالاتر از روش سینوس لیفت باز است.
جراحی سینوس لیفت باز یا بسته چه زمانی باید انجام شود؟
سینوس لیفت باز برای آن دسته از بیمارانی انجام می شود که عملا هیچ بافت استخوانی ندارند و جراحی ایمپلنت به سادگی قابل انجام نیست. اگر بیمار هنوز حدود 3-4 میلی متر استخوان فک داشته باشد، در این صورت امکان انجام عمل سینوس لیفت بسته وجود دارد. در هر حال، ابتدا باید تحت معاینه کامل دندانپزشک قرار بگیرید، عکس‌برداری کنید و پس از آن پزشک مشخص خواهد کرد که کدام روش سینوس لیفت برای شما مناسب است.
توصیه‌های بعد از عمل
• تا دو ساعت بعد از جراحی سینوس لیفت نباید غذا بخورید. همچنین مصرف غذای تند و سفت و همچنین نوشیدنی‌های گرم ممنوع است. علاوه بر این از نوشیدن مایعات با استفاده از نی خودداری نمایید.
• پس از هر وعده غذایی، دهان خود را با محلول ضد عفونی کننده مخصوص شستشو دهید.
• فشار آوردن به گونه‌ها، عطسه کردن با دهان بسته و همچنین دمیدن در بینی پس از عمل، اکیدا ممنوع است، زیرا در این صورت ممکن است غشاء پاره شود و تمام مواد استخوانی خارج شوند.
• در صورت امکان از سیگار کشیدن، شنا و غواصی اجتناب کنید.
• اگر پروتز متحرک دارید، سعی کنید تا 2 هفته اول پس از جراحی از آن استفاده نکنید.
موارد منع انجام عمل جراحی سینوس لیفت
• سینوزیت حاد
• بیماری‌های سرطانی
•بیماری‌های خود ایمنی
• عدم وجود استخوان بین مخاط دهان و سینوس
• بیماری ایدز یا HIV
• اختلال لخته شدن خون
