فیبروم تحریکی یکی از ضایعات شایع حفره دهان است که معمولا در محل خط چفت شدن دندان‌ها در کنار و نوک زبان ، مخاط گونه و لب بالا و
پایین به صورت یک ناحیه افزایش ضخامت موضعی که معمولا گنبدی‌شکل، صورتی و دارای سطح صاف است تظاهر می‌یابد. این ضایعه به علت تجمع بافت همبند کلاژنی متراکم در محل تحریک مزمن ایجاد می‌گرددفیبروم بیشتر در مخاط بوکال یا زبان دیده می شود که دلالت بر ارتباط این ضایعه با آسیب های حفره دهان می کند. فیبروم ها همیشه سفت و غیر حساس هستند.
